Boş
Boşluğuma geldi ve uyandım. Çünkü bilirsiniz, evin olmamasına rağmen içinde senin aldığın çiçekler olan bir evde uyumak sıcaktır. Uyanmak soğuk. Ama işte maalesef, dedim ya, boşluğuma geldi. Hayatımızda bazı telefonlar vardır ve onları çok sonradan bile “o siktiğimin telefonu çalmasaydı da” şeklinde anarız. İşte o telefonlardan biri çaldı ve o esnada tabiki bunu bilmiyordum. Henüz o siktiğimin telefonu değildi. Konuştum, kapattım. Konuştum dediğim başta alo, kapatırken tamam dedim. Artık o siktiğimin telefonuydu. Boşluğuma geldi ve sigara yaktım. Çünkü bilirsiniz, uyanır uyanmaz sigara yakmak soğuktur ve ben sıcak bir evdeydim. Dedim şuraya biraz oturup ağlayayım. Sonra biraz da şuraya oturur ağlarım. Sessizce bu kararımı yerine getirdim. Ne zaman elinde iki kahve ile gelip kahvenin birini önümdeki sehpaya koyup diğeri ile sakince yanıma oturdu hiç hatırlamıyorum. Ağlamayı bıraktığımda gördüğüm manzara bu ve nergislerdi. Galiba belirdi, benim nergislerimin onun evinde belir...