39

Ayrılık, bir karanlıkta kalma hali.

Dur la yusuf, hemen kaçma mecazi değil, bariz bu. Şöyle düşün, bir metre boyun var, ve iki katı sevgilin, iki metre, belki üç, hatta beş, O'nu ne kadar kahraman gördüğünle alakalı. 

Bir eviniz var. Sensorlu lambalarla donatılmış her yanı. Hep o'nunla beraber gitmişsin. Anahtarı hep o taşımış. Hep önden yürümüş. Kapıları açmış, elini tutmuş.
Her seferinde aydınlıkmış o apartmanın bahçesi. Siz girer girmez aydınlanırmış merdivenler.
Hep öyle olurmuş ya, ne kadar olağanmış, o varken, her yer aydınlıkmış.

Sen, öyle bilirmiş.

Meğer her şey O'ndanmış. O'na yanarmış ışıklar.
Bir gece, o gittikten çok sonra gidermişsin o eve, ve hiç bir ışık yanmazmış, sensorların göremeyeceği kadar yalnız ve ufakmışsın resmen. O kadar küçükmüşsün.
Zıplarmışsın, gülmek için, değil, sensorler görsün diye.


Görmezlermiş.

Ağlarmışsın karanlıkta, gelsin diye. Bu kadarmış.


Ölecekmişsin de, boyun yetmemiş.


https://www.youtube.com/watch?v=7C3_u5Nei-M